Ja jednak idę konsekwentnie inną drogą, choć przyznaję, że na początku zbłądziłem i zdarzyło mi się ugotować ramen z makaronem udon, co nie ma oczywiście sensu. Wynikało to z braku wiedzy. Teraz jest jednak inaczej! 🙂
Na pomysł ugotowania pomidorowego ramenu wpadłem jak zwykle przypadkiem, kiedy przechadzałem się pomiędzy stoiskami z superdojrzałymi pomidorami na bazarku i marzyłem, co z nich ugotować. W pamięci miałem, jak rok temu suszyłem pomidory na chipsy, które mi wybitnie smakowały. Były chrupiące, kwaśne i słodkie zarazem. Skoncentrowany smak pomidora. Już wtedy zastanawiałem się, czy nie sproszkować tych pomidorów i nie dodawać do pomidorówki, żeby jeszcze bardziej wzbogacić smak zupy. Tym razem padło na ramen w wersji wegańskiej, ugotowany na uczciwym, grzybowym wywarze dashi. Bardzo zależało mi na maksymalnym uchwyceniu smaku umami, dlatego użyłem tyle produktów kojarzonych z 5 smakiem. Nie chciałem jednak fuzji japońsko – włoskiej, dlatego zupa powinna być w charakterze japońskim. Nie znajdziecie tam bazylii. Jednak głęboki research internetu uzmysłowił mi, że nie byłem pierwszy, który zrobił pomidorowy ramen. Są w Japonii ramen shopy, które podają tomatomen, np.
Taiyo no Tomatomen w Tokyo. Co ciekawe, podają oni sój wywar z parmezanem. Też tego spróbowałem i jest niezły odjazd. Jeśli sery ci niestraszne, spróbuj tego!
Z dodatkami nie chciałem tym razem szaleć, więc postawiłem na prostotę w postaci pieczonego pomidora, dymki i sezamu. Makaron zakupiłem w warszawskim Yatta Ramen. W ogóle przed gotowaniem zamieniłem kilka zdań z tamtejszym ramen masterem – Przemkiem Milanowskim, który podsunął mi kilka tricków, między innym na sos tare, którym doprawiam podstawowy bulion tuż przed podaniem. Całość zwieńcza olej na palonym czosnku z dodatkiem chilli i szczypiorku.
