Tatar w szklance z kiełkami słonecznika

Tatar to właściwie jedna z niewielu perwersyjnych przyjemności kulinarnych Polaków. W sensie ogólnym. Jakkolwiek dziwne może wydawać się jedzenie surowego mięsa, jest to dosyć powszechne na świecie. Dajmy na to ryby czy owoce morza. Najlepiej smakują w ekstremalnie świeżej postaci, czyli jeszcze żyjące. Nikt nie każe ci jeść żywej krowy, ale zjedzenie świeżej polędwicy wołowej równa się z duchowym, rytualnym przeżyciem. Rytuał ten potęguje sposób spożywania tatara. Niepisana zasada stanowi, by surowiznę popić wysokoprocentowym trunkiem. Oczywiście, żeby ubić ewentualne bakterie czyhające w wołowinie. Nie będę zasady tej obalał, bo sam jej hołduję, dlatego do tatara zalecam mocno zakropić. W tym tkwi magia i rytuał spożywania tatara.

Czym różni się mój tatar od pozostałych? Sprawdźcie!

Wykonanie:

1. Surową polędwicę pokrój na cienkie paski. Jeśli masz blender, posiekaj w nim drobno mięso. Jeśli nie masz blendera, posiekaj ostrym nożem najdrobniej jak się da. W zupełnej ostateczności mięso zmiel w młynku do mięsa..

2. Mięso posól, popieprz, dodaj sok i skórkę z cytryny. Dodaj oliwę i pomieszaj ręką. Spróbuj i dopraw do smaku.

3. Posiekaj wszystkie dodatki, poza kiełkami.

4. Jajka sparz we wrzątku do pól minuty.

5. Wszystkie składniki układaj w szklance (lub ringu) warstwami przekładając mięsem.

6. Są 2 warianty. Możesz dodać żółtko w szklance i goście będą mieszali danie w naczyniu, albo odwróć szklankę na talerz do góry nogami, robiąc wgłębienie w mięsie i dodając żółtko.

7. Możesz zostawić na stole resztę dodatków tak, by każdy mógł przyprawić według własnego uznania.

8. Koniecznie popij tatara wódką lub innym mocnym alkoholem.